Als er een cameraploeg bij je thuis langskomt voor een interview is het aardig om koffie aan te bieden. Maar denk goed na of je beelden van jouw pruttelende koffiepot terug wil zien in een item waar jij als deskundige aan het woord bent.
In een reportage van Nieuwsuur was onlangs een oud-vertrouwenspersoon van NOC*NSF te zien. Het onderwerp was delicaat: seksueel misbruik in de sport. De vrouw vertelde over de manier waarop in het verleden met klachten van misbruik werd omgegaan. Drie keer komt in het item een ‘tussenshot’ voorbij waarin de vrouw eerst water in het koffiezetapparaat giet, dan nog een close-up van de koffiekan, en even later zien we haar de koffie inschenken. Een fris lapje over het aanrecht had het helemaal afgemaakt. Mijn aandacht voor het verhaal was weg en ik vroeg me af: zou een man zich ook zó laten filmen? De vraag stellen is hem beantwoorden.
Nog nooit heb ik een mannelijke hoogleraar of expert gezien die tijdens een interview een wasje opvouwt. Mannen kijken wel uit. Ze laten zich filmen in hun werkkamer, lopen fronsend met een stapel dossiers onder de arm heen en weer of staan zelfverzekerd voor hun boekenkast. Zo’n beeld ademt steeds dezelfde boodschap: ik heb dikke boeken, ik ben deskundig, ik ben belangrijk, ik heb het druk. Bij de vertrouwenspersoon in de reportage van Nieuwsuur zien we basilicumplantjes, de koffiekan en de familiefoto’s op het bijzettafeltje. De setting is honderd procent huiselijk en draagt niet bij aan haar rol als expert, eerder het tegendeel.
De regie pakken over hoe je in beeld wordt gebracht, is geen divagedrag. Het is een onderdeel van goed voor de dag komen als deskundige in de media. Ook als je niet aan het woord bent, maar wel in beeld, communiceer je iets. Alle partijen hebben er belang bij als ‘het plaatje klopt bij het verhaal’. Denk mee met het camerateam hoe je op een geloofwaardige manier in beeld komt. Verse basilicum mag best. Als je food blogger bent.